Naar de poort van de hel!
12 september 2012 - Hope, Canada
Ja hoor, daar zijn we weer. Eerst even snel de dag van gisteren bespreken. Opgestaan, naar de boot, boot op, zoet- en zoutwaterscheiding gezien, boot af, stukje rijden, waterval, weer een stukje rijden, lunchen bij het meer, verder rijden, hotel, sushi eten en weer terug naar het hotel. Voor ons doen eigenlijk wel een rustige dag dus.
Vandaag hebben we dat natuurlijk ruimschoots gecompenseerd door extra veel te doen. Enige nadeel daarvan was dat we weer eens om 8 uur aan het ontbijt zaten. Maar om naar de poort van de hel te gaan moesten we wel meer ontberingen ontstaan, zoals het inleveren van een sieraad (Regina), het reizen in een wiebelende wagon boven een 80 meter diepe klif (Thalita), het laten maken van extra lelijke foto's (Adinda), het vangen van een zalm (Anton) en het lopen over een 10 meter hoog liggende boomstam ( Moreno).
Dit alles was het echter meer dan waard om bij de de doorgang te komen die Simon Fraser Hells Gate heeft genoemd. De befaamde Hells Gate is een stukje in de Fraser river waar de doorgang zo nauw is dat twee keer de hoeveelheid water van de Niagara watervallen door een 10 meter brede kloof geperst wordt. Na enige tijd te hebben genoten van dit waterspektakel (de Efteling is er niks bij) hebben we onze weg weer vervolgd. 
Eerst richting de supermarkt om enkele versnaperingen voor de rest van onze trip te vinden. We hadden echter niet verwacht dat we daar Venco Nederlandse drop, ambachtelijke bakkers speculaas en vele andere Nederlandse producten zouden vinden.
Vooral de Hak groenten specialiteiten werden goed ontvangen.
Na onze magen weer gevuld te hebben met Nederlandse lekkernijen, de weg vervolgt richting de tunnels van Othello, nee geen Shakespeareaans drama, maar tunnels aangelegd door Canadezen voor een treinrails die er nooit kwam. Dit natuurlijk omdat zoals gezegd Canadezen en tunnels geen goed werkende combinatie is. Zo begrijpen ze niet dat lampen een fijne aanvulling zijn waardoor wij enkel met een zaklamp door de meters lange tunnels moesten banjeren. Het uitzicht na de tunnels was het echter allemaal waard. Nu richting bed en morgen op naar het Wijn gebied. Proost alvast
P.s. Niet op Rutte proosten hoor!
Wat een enge titel heeft dit reisverslag ;) Wat byzonder om mee te maken en wat een mooie foto's ! Veel plezier nog X
En met je handen gevangen of leefde het ding al niet meer?
Ik leg nog wel eens uit wat het woord betekent,
top foto's hoor!